Elke maand luister ik naar een flinke lading muziek. Als afleiding van luidruchtige collega’s en al het kabaal op mijn werk, of gewoon op de achtergrond als ik ’s avonds ontspan met een goed glas bier of whiskey. En omdat variatie het leven spice geeft, probeer ik elke maand een nieuwe band te ontdekken die Last.fm me aanbeveelt, om te zien of ik ze leuk vind op basis van hun eerste album. De aanbeveling van deze maand: Green Carnation
Beoordeling#
Album: Journey To The End Of The Night
Jaar: 2000
Genre: Progressive Metal, Doom Metal
Aanbevolen op basis van: In The Woods…, The Gathering, Anathema
Hun eerste album was een ideaal uitgangspunt om deze in 1990 gevormde groep te leren kennen. Het was laat in de nacht toen ik Spotify opstartte en op **Journey To The End Of The Night**drukte. Een zachte intro vult de ruimte terwijl een paar gitaren langzaam shredden, vergezeld door een steady drumbeat en een vrouwelijke stem die engelachtig op de achtergrond zingt. Het tempo neemt toe en de spanning groeit voordat het abrupt eindigt en het volgende nummer op het album aankondigt. Een langzaam, donker doom-nummer komt tevoorschijn. Misschien een beetje te langzaam, want ik voel mijn aandacht verslappen. Iets meer dan halverwege dit meer dan 13 minuten durende nummer voegt een mannelijke stem zich bij het geluid. Een welkome aanvulling die In The Realm Of The Midnight Sun interessant houdt. Zijn zang is niet geweldig, maar het is net genoeg om me erbij te houden.
De toon van het album wordt steeds donkerder. Lange, kronkelende klanken nemen me verder mee de nacht in, terwijl het derde nummer op het album langzaam opbouwt. Gitaren en drums voegen zich steeds meer bij de duisternis tot we op een ontspannen headbang-tempo zijn wanneer onze mannelijke zanger terugkeert. My Dark Reflections Of Life And Death beweegt heen en weer tussen de dromerige start en de vervormde somberheid, wat zorgt voor een geweldige rit. Halverwege dit 18 minuten durende nummer valt alles even stil. Maar na een nieuwe, kortere opbouw versnelt het tempo nog meer, wat het nummer perfect afrondt en me achterlaat met de wens naar meer.
Mijn verlangen wordt meteen vervuld met het vierde nummer. Under Eternal Stars bouwt verder op de fundamenten van de vorige nummers en voegt opnieuw diepte toe. Halverwege het nummer, met de combinatie van mannelijke en vrouwelijke zang, en het snelle drummen en de basgitaar, wordt mijn Gothic-zenuw geprikkeld, wat me doet denken aan oude Gothic Metal die ik luisterde toen ik nog op de middelbare school zat. Zoals bij de vorige nummers vertraagt de band halverwege om opnieuw op te bouwen naar het einde, dit keer tot mijn vreugde in de snellere Gothic Metal-stijl. Absoluut het hoogtepunt van het album tot nu toe.
De reis gaat verder met het titelnummer en blijkbaar het eerste deel van een epische reeks van vier nummers. Het tempo zakt iets terug en opnieuw vult een langzamer doom-nummer de ruimte. De sfeer grijpt terug naar het tweede nummer van het album, maar dit keer krijgt het mijn nekspieren in beweging met uitstekende, vervormde riffs. Het ambient-nummer Echoes Of Despair, Pt. II met zijn ruimtelijke soundscape, vormt de brug naar End Of Journey, Pt III. Alle opbouw betaalt zich uiteindelijk uit met dit helse, snelle doom-nummer dat me weer terugbrengt in deze wereld. Maar niet voordat we getrakteerd worden op het laatste nummer. Met Shattered, Pt. IV eindigt het album in een knal. En knal in de goede zin van het woord, want de band laat de doom-sound achter zich en betreedt opnieuw het rijk van de Gothic. Het is jammer dat de band deze stijl in dit nummer niet wat meer heeft verkend op het album, want het is echt geweldig.
Eindoordeel#
Een eerste kennismaking met een band is niet altijd zo geweldig. Maar Journey To The End Of The Night blies me echt omver. Van wat ik heb gelezen, wordt Green Carnation met elk album “zachter” (corrigeer me als ik het mis heb). Als ze een soortgelijke stijlreis hebben doorgemaakt als The Gathering, dan staat me iets moois te wachten. Langzaam een band horen evolueren is een genot, want wie wil nu album na album hetzelfde horen? Ja, ik ga deze reis naar het einde van de nacht zeker voortzetten…
Tracklijst#
- Falling into Darkness
- In the Realm of the Midnight Sun
- My Dark Reflections of Life and Death
- Under Eternal Stars
- Journey to the End of the Night (Part I)
- Echoes of Despair (Part II)
- End of Journey? (Part III)
- Shattered (Part IV)